Ελεος

Πρέπει να είσαι μεγάλο καθίκι για να ξελασπώσεις και να διατηρήσεις το μετωπο σου καθαρό.Αν είσαι σκληρος, αν είσαι ανελέητος είσαι ήρωας .Ειτε η ζωντανή ενσαρκωση του κακού ,είτε ο δαίμονας πανω στον φτερωτο δράκο κανενας δεν μπορει να μην σε αντιμετωπίσει με τιμή .Δείτε την σκηνή με την Eowyn στο LOR3.Χα. Και αν ειναι γυναικα αρκεί μια σπαθιά ένα αντρίκειο χτυπημα να ξεκάνει το φονικό νάζγκουλ...Τι και αν μπροστά τις βρίσκεται ο όλεθρος με υλικη ή άυλη μορφή? .Επιθυμία του και τιποτα άλλο η καταστροφή της μέσης γης.Ερείπια ,ο πλήρης αφανισμός.Και οι ανθρωποι θα γίνουν κρεας για τα ουρούκ χαι και τα όρκς του μεγάλου Σαουρον.Ο χρόνος παγώνει μπροστα στην ήττα του διαβόλου.Ενα χτύπημα ,ένα άγγιγμα απο το καλό αρκεί να τον μεταμορφώσει σε στάχτη.....
Γυρίστε στο 2008 και μπείτε στην αρχή του Beowulf.Kαι ποιός είναι ο κακός της υπόθεσης?Ο γκρέντελ ...Ενα κτήνος, ένα ανθρωπόμορφο τέρας .Kαι αν ο Ζεμεκις αφήνει ενα περιθώριο και αισθανόμαστε το μητρικο ένστικτο να νερώνει λιγο τον κανιβαλισμό που διαπράτεται? Ο πρωταγωνιστής δε δείχνει έλεος .Και αφου απαλλαγεί απο τα περιττά( μα να παλεύει ξεβράκωτος ?) τον κατατροπώνει .Για τη ακριβεια θα τον πετσοκόψει.Αυτιά πόδια κτλπ .Μεχρι που θα γυρίσει κλαίγοντας στη μητέρα του.Και αν εμενα μου ηρθε το alien 4 στο μυαλο μπορεί να είναι συμπτωματικό. Με την σκηνή οπου η τρυπα που ανοίγει σto σκαφος της ripley κανει το γιο της να μεινει χωρις σωθικά...Ερωτήματα ?
Οσο το κακό δεν ειναι απόλυτο και δείχνει αδυναμίες ,όσο ο γκρεντελ ειναι δύσμορφος , αισθανεται μόνος και κουβαλά καταρες, ο αλλος θα τον γδάρει ζωντανό.Δεν υπάρχει clean death ...
Ισως δεν εχω σκεφτεί τον darth vader χωρίς χέρια ,να σέρνεται ξαντεριασμένος σε κανένα πάτωμα .Θα δουμε...

Control

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ...

Και τι να πεις για τους joy divison ?Πως να χωρέσεις σε λέξεις το τι άλλαξαν στη μουσική , στην τέχνη, στη ζωή?Δεν είναι εύκολο.Απο την άλλη ο curtis δεν υπήρχε .Ποτέ .Ούτε το closer.Να είμαι πιο σαφής. Οσο το ψάχνεις, όσο το αγγίζεις δεν υπάρχει .Γιατί δεν ανήκει σε κανεναν .Eίναι τοσο βαθύ το σκοταδι και τόσο αληθινό που καταντά άπιαστο.Ποτε δεν το βίωσα απόλυτα.Καλύτερα.Ο Ιαν είναι σουπερνόβα.Κοίτα τη φωτογραφία στο Unknown Pleasures.Nαι η φυσική διδάσκει ότι κάποια πράγματα προσεγγίζονται καλύτερα απο τις επιτωσεις που προκαλούν στους αλλους.Είναι τέτοιο το σκοταδι που εκλυει που σε ρουφάει.Δεν παιζεις με τις φράσεις του ian..Νιώθεις στο στο πετσί σου στα ξαφνικά και στα σπάνια το σοκ .Αναπόδραστα

Υστερα απο όλα αυτα -απο τον μύθο που χρειαζόμαστε κατα Esse -τι θα μπορούσε να πει ένα φιλμ σαν το control.Τα εδειξε όλα .Η επαρχια.η γυναικα που ειναι μικρή για να σταθει δίπλα , η ρουτίνα.Και παντού η ποίηση.Στα μαύρα περιφέροντας ΗΑΤΕ καπνίζοντας .Ειναι καλη η βιογραφια του. Το ότι ένας αποτυχημένος γάμος θα έστελνε τοσο καθοριστικά vibes στο έργο του Ιαν δεν το περίμενα .Καλυτερα έτσι.Μικροαστικά και γήινα.Δεn είναι ανάγκη να απαντηθούν και όλα.Στο κατω κάτω και το σκοτάδι χρώμα ειναι.Ο καθένας διαλέγει τα φίλτρα του...

Στα τυφλά

Παίρνω εναν φίλο μου τηλ χθες.Ψήνεσαι να δούμε το control?Kαλή ταινία.Μπα όχι.Γιατί ρε? Να πήγε ο αδερφός μου δεν του άρεσε.Αστο καλύτερα.Δεν εμπιστεύεσαι την κρίση σου?Μπορει να είναι μάπα ,έχουμε και άλλα να κάνουμε μπλα μπλα.Οκ .Ε και γιατί να χαλώ πολύτιμη πληροφορία για κάτι τέτοιο αναφέροντας το?Γιατί πάσχουμε .Απλά .Απο τον ιό του κριτικού και τις παρενέργειες του...
Πόσες φορές πάμε για προβολή με μια προκατασκευασμένη εικόνα στο κεφάλι μας.?Δεν έχει σημασία ποια.Στις διθυραμβικές κριτικές με έχω συλλάβει άπειρες φορες να πιάνομαι από την κάθε ατάκα του προταγωνιστή. Χμ έχει νόημα αυτό τώρα?Αχά να και το hint με την προηγούμενη ταινια .Α ρε Φίντσερ σε έπιασα εδώ...
Υπάρχει και η άλλη όψη.Οπου όλα είναι καταδικασμένα .Και το άμοιρο ψέλλισμα ή αθώο γέλιο του ηθοποιού τον τοποθετεί στο βασίλειο των χαζών.Για να μην πω τίποτα χειρότερο.
Και ένα τριτο.Για πόσα στολίδια μουσικής και εφέ έχουμε χάσει απίστευτες αλήθειες σε ταινίες ?Και σκέφτεσαι ωραία περιγράφει την ένταση ο Μαν στην συνέντευξη του.Εγώ γιατι τα βλέπω ανάποδα?E γιατρέ?

X GENERATION

Τέλος εποχήςΜερικές κουβέντες περί εποχής. Γκρίζα για να μπούμε στα μαλακά... οχι ακόμα μαύρα.Ππροσωπικά δεν πιστεύω ότι η εποχή μας είναι χειρότερη η καλύτερη από ότι ήταν πριν μερικές δεκαετίες τουλάχιστον με την συμβατική έννοια.Tότε είχαμε περισσότερη παράγωγη κουλτούρας, οι άνθρωποι ήταν λιγότερο επιρρεπείς στο κέρδος, οι νέοι ήταν μέσα στην εξέγερση και γενικά το μέλλον ήταν τόσο αίσιο και τώρα ξαφνικά τα σκοτώσαμε .Δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη ούτε ότι όταν υπήρχε το αντίπαλο δέος (βλέπε ΕΣΣΔ )ζούσαμε καλύτερα, μην τρελαθούμε τελείως . Μακάρι να μην χρειαστεί να ζήσουμε τον παραλογισμό και τον κλίμα που επικράτησε στον κόσμο εκείνη την εποχή .Αυτό είναι κατά την γνώμη μου ένα σημείο ανάλυσης η μεταπολεμική γενιά που από τα σπίτια των σκοτωμένων στον πόλεμο γονιών ,πέρασε στην ανεργία, στην σεξουαλική επανάσταση , στη "βόμβα" μέχρι το τέρμα .Την περίφημη X generation και όλα τα καλά παιδάκια που τώρα σερφάρουμε κάπου μεταξύ Κίνας και Λονδίνου σε χρόνο dt. Η εποχή έχει αλλάξει. Πολύ γρήγορα, πολύ θεαματικά ώστε κάποια πράγματα να έχουν μείνει αβίωτα. Δεν ζητάμε την πολιτική γιατί ποτέ δεν έκαψαν τις φλέβες μας θέματα όπως η ειρήνη , η έκφραση ,η επιβίωση στην τελική.Δεν ζητάμε την ποιότητα -αναζήτηση θα την έλεγα γιατί παρέχεται παντού .Παντού και πουθενά ταυτοχρόνως.Δεν ψαχνουμε το διαφορετικο γιατι δεν το ζητάει κανενας...δεν ζητάμε αλλαγές γιατι έχουμε απτά παραδείγματα.Τους γονείς βολεμένους και χοντρούς στις καρέκλες τους ,και την ιστορία να υπενθυμίζει το τέλος των πάντων .Ένα κουνημένο κουτάκι αναψυκτικού στα μούτρα μας .Πρώην χίπηδες νυν υπουργούς να βανδαλίζουν ότι απόθεμα ηθικής και ελπίδας έχει μείνει, οι ροκάδες να ανήκουν πια στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου ,η αριστερά επάγγελμα, το σεξ να διαβάζεται σα συνταγή .Γιατί να κάνουμε κάτι διαφορετικό όταν ο κάθε νέος ξέρει ότι δεν θα αλλάξει τίποτα?

the dead man

Σενάριο:
Ενας μοναχικός τύπος μπλέκει σε έγκλημα .Ο γιός του σερίφη και μια γυναίκα τον οδηγούν σε συμπλοκή .Μια δολοφονία και είναι επικυρηγμένος.Μια καλή αμοιβή και κάμποσες παρέες κυνηγών κεφαλών τον συντροφεύουν στο ταξίδι .Τελικά μια σφαίρα θα τον σκοτώσει...

Θα μπορούσε να είναι ένα απλό γουέστερν. Με λυρική μουσική από τον Νeil Young και υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα όμως με έναν νεκρό .Ιδίως οταν έχει το ίδιο όνομα με τον Ουίλιαμ Μπλέικ.Και είναι τόσο αινιγματικός όσο και οι αλλόκοτες ιστορίες του.Παρέα με ένα σοφό ινδιάνο η ζωή τους ταξιδεύει.Ξέπνοα και ήσυχα.Μεχρι να συναντηθούν στην ενωμένη θάλασσα θα ζήσουν....
Ο Κανένας είναι ινδιάνος και οι ινδιάνοι ξέρουν.Τον ήχο της κάννης και του ρυακιού.Την πάλη με τον θάνατο και την καθημερινή γέννηση.Ο Κανένας θα διδάξει .Αυτά που δεν βλέπουν τα γυαλιά, αυτά που δεν χορταίνει το φαγητό.Για τον καθε ένα που φωνάζοντας δεν ακούγεται.Από την αντίστροφη πορεία .Με μάσκα θανάτου και ένα περίστροφο .Ο Γουίλιαμ θα μάθει.Με κοφτούς πυροβολισμούς ,με καννίβαλους και τον iggy ονομαζόμενο sally.
Aυτη είναι η ιστορία της ποίησης του .Μέχρι ο λόγος να γινει εκτοξευμένη φωτιά, μεχρι το φάντασμα του γιοζίμπο να τους σκοτώσει όλους, αυτός θα είναι ο dead man
Μια ταινία από τις ταινίες ,ένα ταξίδι ,και σκόρπια αληθινά λόγια .Απο τον jarmusch το 1995 .Δείτε το



Σκηνοθεσία, σενάριο: Τζιμ Τζάρμους
Πρωταγωνιστούν: Τζόνι Ντεπ, Τζον Χαρτ, Κρίσπιν Γκλόβερ Διάρκεια: 121’